"Oh Dulcinea, prinses, machthebster over dit geboeide hart! Groot onrecht hebt ge mij aangedaan door mij heen te zenden en te verwerpen, en met uw starre standvastigheid te bevelen niet meer voor uw schoon aangezicht te verschijnen. Moge het u toch behagen, señora, dit u verslaafde hart te gedenken, dat zoveel smarten lijdt om der wille van uw liefde." 1
De deur gaat open, David stapt binnen. "Hé professor, gaan we nog stappen?", ik draai op mijn zij, leg het boek naast het bed. "Kloppen we niet meer tegenwoordig? Waar zijn je manieren, David?" "Wat voor lectuur lees jij dan? Bang dat ik je met je broek op je enkels vindt met een uitklapposter in de ene hand, de andere aan je zelf slaande?" Het kussen raakt hem recht op zijn neus. "Lul die je bent!" "Ja, maar ga je nou nog mee of niet?" "Eerst scheren en douchen!" "Opschieten dan, de dame wacht niet graag." "t' Is jouw dame, dat regel jezelf maar." "Jaloers, Ootje?" "De naam is Mateo, als je dat niet spellen kunt dan schrijf ik het wel even voor je op, eikel!", "Tss, professortje is boos. Schiet nou maar op, ik heb dorst en zin in wijven. Om te kijken dan hé." "Ja ja, de boodschap is duidelijk".
Wanneer ik onder de douche sta, komt Carmen de badkamer in. "Goed als ik even het toilet gebruik, Tejootje?" Ik zwijg, ik geniet van het douchen en het idee dat zij hier aan de andere kant van het gordijn in haar blote kont zit. "Hé, waar is je tong gebleven?", "Tejoooo", "Tehejooooo". Ik lach, doe het gordijn even opzij en spat wat water in haar richting. "Hé, ik zit te plassen, da's gemeen!" "Zeur niet, trut". Een hand om het gordijn klapt keihard op mijn bil. "Au!" Ze lacht, hoog en schel. De deur gaat open: "We houden het toch wel in de familie hè!" Geluid van een tandenborstel, hard en snel over tanden schurend. "Waar gaan we naar toe?" ze scheurt wat pleepapier af en veegt zich droog. "De Dolorosa" zeg ik meteen. "Huhu, mene eeft een vokeu", "David haal die tandenborstel eens uit je muil", ze schuift het douchegordijn opzij en vervolgt: "En zet jij die kraan eens uit, voor wie moet je zo schoon ruiken, adonis?" "Dolorosa, dat is wel heel erg 'op zoek zijn', pedo!" en hij wijst met de tandenborstel in mijn richting. Carmen geeft me een handdoek van het stapeltje naast de wastafel, een bruine.
"Dus waar rijd ik heen?" vraagt David vanachter het stuur van 'Le Super Cinq'. Hij kijkt achterom naar Carmen, die knikt naar mij. Ik wacht even voordat ik zeg: "Moet ik het herhalen?" "Maar wat zoek je daar nou?" "Gewoon, ik wil wel weer een keer naar Dolorosa, noem het nostalgie." "Vraagje", klinkt het vanaf de achterbank. "Jahaa?" antwoord ik. "Heb je soms met iemand afgesproken, en mogen wij dat niet weten? Ik ben niet nieuwsgierig hoor." "Hé, vertel eens kerel", David mengt zich, "meisje ontmoet?". Ik bloos, "ja, euhh, hoe zeg ik dat, niet helemaal zeker maar mogelijk dat ze vanavond..." "Tejo is verliefd! Tejo is verliehiefd!" zingt ze nu vanaf de achterbank. "Hier rechts dan maar?" en hij gooit het stuur al om. "Hoe heet ze?" wil het aagje weten. "Ja, hé. Wacht eens even, wie zegt dat ik verliefd ben!" "Ontkennen helpt niet, hoor", ze gaat door met kwellen. "Okee dan, ik ben niet verliefd, maar er is wel iemand die ik mogelijk..." "Jahaaa, een bekentenis, we hebben een bekentenis!" "Guilty, your Ghonoroe!" en hij trapt het gas vol in om de BMW naast ons te fucken.
Met haar korte rokje loodst ze ons vlug langs de portiers. David betaalt de entree en fluistert in mijn oor: "Wij vermaken ons wel, zet 'm op kanjer!" De trappen af naar de dansvloer neem ik de ruimte in mij op. Links de bar en DJ, rechts een spiegelwand. Het plafond hoog, lampen in alle kleuren van de regenboog. Langs de muur aan de overkant gipsbeelden, en daarachter twee reusachtige Dolorosa's. Handen gevouwen, handen geheven. Ik scan de dansvloer. Is ze er? "Hé Mateo!", een schouderduw, een hand volgt. We groeten elkaar. "Jerome, vas bien?" "Ben jij niet te oud voor deze tent?" een brede grijns. "Opa! Moet jij nog niet naar bed?" Hij loopt door, richting bar. Op de dansvloer beweeg ik op het ritme van de muziek rond. Steeds maak ik een draai totdat ik alle gezichten gezien heb. Ze is er niet. Ik schrik op, een tik op mijn schouder. Opeens staat ze naast me, hand op mijn bovenarm. "Vermaak je je een beetje, Mateo?" Ze kent mijn naam nog. Haar krullen kriebelen mijn neus wanneer ik voorover naast haar oor buig. "Waar is Ana?" vraag ik oppervlakkig. "Niet hier," ze schreeuwt het in mijn oor. Ze draaien Roxanne, ik grijp haar armen en we dansen samen, Emma en ik. Ondertussen verbijt ik mijn teleurstelling.
1Cervantes Saavedra, Miguel de (1989, Nederlandse vertaling 10de druk), De geestrijke ridder Don Quichot van de Mancha. Amsterdam: Em. Querido's uitgeverij BV.
De deur gaat open, David stapt binnen. "Hé professor, gaan we nog stappen?", ik draai op mijn zij, leg het boek naast het bed. "Kloppen we niet meer tegenwoordig? Waar zijn je manieren, David?" "Wat voor lectuur lees jij dan? Bang dat ik je met je broek op je enkels vindt met een uitklapposter in de ene hand, de andere aan je zelf slaande?" Het kussen raakt hem recht op zijn neus. "Lul die je bent!" "Ja, maar ga je nou nog mee of niet?" "Eerst scheren en douchen!" "Opschieten dan, de dame wacht niet graag." "t' Is jouw dame, dat regel jezelf maar." "Jaloers, Ootje?" "De naam is Mateo, als je dat niet spellen kunt dan schrijf ik het wel even voor je op, eikel!", "Tss, professortje is boos. Schiet nou maar op, ik heb dorst en zin in wijven. Om te kijken dan hé." "Ja ja, de boodschap is duidelijk".
Wanneer ik onder de douche sta, komt Carmen de badkamer in. "Goed als ik even het toilet gebruik, Tejootje?" Ik zwijg, ik geniet van het douchen en het idee dat zij hier aan de andere kant van het gordijn in haar blote kont zit. "Hé, waar is je tong gebleven?", "Tejoooo", "Tehejooooo". Ik lach, doe het gordijn even opzij en spat wat water in haar richting. "Hé, ik zit te plassen, da's gemeen!" "Zeur niet, trut". Een hand om het gordijn klapt keihard op mijn bil. "Au!" Ze lacht, hoog en schel. De deur gaat open: "We houden het toch wel in de familie hè!" Geluid van een tandenborstel, hard en snel over tanden schurend. "Waar gaan we naar toe?" ze scheurt wat pleepapier af en veegt zich droog. "De Dolorosa" zeg ik meteen. "Huhu, mene eeft een vokeu", "David haal die tandenborstel eens uit je muil", ze schuift het douchegordijn opzij en vervolgt: "En zet jij die kraan eens uit, voor wie moet je zo schoon ruiken, adonis?" "Dolorosa, dat is wel heel erg 'op zoek zijn', pedo!" en hij wijst met de tandenborstel in mijn richting. Carmen geeft me een handdoek van het stapeltje naast de wastafel, een bruine.
"Dus waar rijd ik heen?" vraagt David vanachter het stuur van 'Le Super Cinq'. Hij kijkt achterom naar Carmen, die knikt naar mij. Ik wacht even voordat ik zeg: "Moet ik het herhalen?" "Maar wat zoek je daar nou?" "Gewoon, ik wil wel weer een keer naar Dolorosa, noem het nostalgie." "Vraagje", klinkt het vanaf de achterbank. "Jahaa?" antwoord ik. "Heb je soms met iemand afgesproken, en mogen wij dat niet weten? Ik ben niet nieuwsgierig hoor." "Hé, vertel eens kerel", David mengt zich, "meisje ontmoet?". Ik bloos, "ja, euhh, hoe zeg ik dat, niet helemaal zeker maar mogelijk dat ze vanavond..." "Tejo is verliefd! Tejo is verliehiefd!" zingt ze nu vanaf de achterbank. "Hier rechts dan maar?" en hij gooit het stuur al om. "Hoe heet ze?" wil het aagje weten. "Ja, hé. Wacht eens even, wie zegt dat ik verliefd ben!" "Ontkennen helpt niet, hoor", ze gaat door met kwellen. "Okee dan, ik ben niet verliefd, maar er is wel iemand die ik mogelijk..." "Jahaaa, een bekentenis, we hebben een bekentenis!" "Guilty, your Ghonoroe!" en hij trapt het gas vol in om de BMW naast ons te fucken.
Met haar korte rokje loodst ze ons vlug langs de portiers. David betaalt de entree en fluistert in mijn oor: "Wij vermaken ons wel, zet 'm op kanjer!" De trappen af naar de dansvloer neem ik de ruimte in mij op. Links de bar en DJ, rechts een spiegelwand. Het plafond hoog, lampen in alle kleuren van de regenboog. Langs de muur aan de overkant gipsbeelden, en daarachter twee reusachtige Dolorosa's. Handen gevouwen, handen geheven. Ik scan de dansvloer. Is ze er? "Hé Mateo!", een schouderduw, een hand volgt. We groeten elkaar. "Jerome, vas bien?" "Ben jij niet te oud voor deze tent?" een brede grijns. "Opa! Moet jij nog niet naar bed?" Hij loopt door, richting bar. Op de dansvloer beweeg ik op het ritme van de muziek rond. Steeds maak ik een draai totdat ik alle gezichten gezien heb. Ze is er niet. Ik schrik op, een tik op mijn schouder. Opeens staat ze naast me, hand op mijn bovenarm. "Vermaak je je een beetje, Mateo?" Ze kent mijn naam nog. Haar krullen kriebelen mijn neus wanneer ik voorover naast haar oor buig. "Waar is Ana?" vraag ik oppervlakkig. "Niet hier," ze schreeuwt het in mijn oor. Ze draaien Roxanne, ik grijp haar armen en we dansen samen, Emma en ik. Ondertussen verbijt ik mijn teleurstelling.
1Cervantes Saavedra, Miguel de (1989, Nederlandse vertaling 10de druk), De geestrijke ridder Don Quichot van de Mancha. Amsterdam: Em. Querido's uitgeverij BV.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten